3.Szyfr Cezara

Jest to rodzaj szyfru podstawieniowego, w którym każda litera tekstu jawnego zastępowana jest inną, oddaloną od niej o stałą liczbę pozycji w alfabecie, literą, przy czym kierunek zamiany musi być zachowany. Nie rozróżnia się przy tym liter dużych i małych.

Przykład:

Wypisujemy dwa ciągi liter alfabetu. Te same litery drugiego ciągu są przesunięte względem ciągu pierwszego o określoną liczbę pozycji, zwaną parametrem przesunięcia (tutaj 3) i pełniącą funkcję klucza szyfru:

Alfabet: ABCDEFGHIKLMNOPQRSTUVWXYZ

Szyfr: DEFGHIKLMNOPQRSTUVWXYZABC

Chcąc zaszyfrować wiadomość, należy każdą jej literę zastąpić odpowiednikiem z szyfru.

Np. Wiadomość: VENI ! VIDI ! VICI ! (opuszczamy spacje i inne znaki)

Szyfr: YHQLYLGLYLFL

Szyfr Cezara można łatwo złamać uwzględniając właściwości języka wiadomości. Każdy język ma swój charakterystyczny rozkład częstości występowania liter. Jest to cenne narzędzie deszyfranta. Deszyfrant sprawdza częstość każdej litery w szyfrogramie i określa jak przesunięte są znaki. Po poznaniu parametru wystarczy cofnąć przesunięcie by ujawnić oryginalną wiadomość.